Afekty, uczucia i emocje w różnych perspektywach
Niniejszy tom jest adresowany do przedstawicieli różnych dziedzin nauki zainteresowanych problematyką emocji, studentów uczestniczących w zajęciach z historii medycyny lub psychologii i wszystkich osób zaciekawionych naturą uczuć, a więc zagadnieniem kluczowym dla rozumienia siebie samych i innych. Siłą tej monografii naukowej jest jej interdyscyplinarny charakter i podejmowanie problematyki afektów, uczuć i emocji z perspektywy różnych dziedzin nauki: kulturoznawstwa, historii literatury, historii medycyny, literaturoznawstwa, socjologii, etnografii i psychologii.
Nie istnieją jednoznaczne i w pełni satysfakcjonujące przedstawicieli różnych obszarów nauki definicje emocji. Droga do ich konceptualizacji była zawiła, a lista wybitnych uczonych, którzy podejmowali problematykę afektów, uczuć i emocji – długa. Starożytni filozofowie doszukiwali się źródła uczuć w anima, czyli podstawowym pierwiastku życia podtrzymywanym przez pneumę. Jeszcze w XVIII w. na niektórych uniwersytetach europejskich profesorowie medycyny wykładali o anima i jej stanach, czyli afektach i uczuciach, w ramach pneumonologii. Fundamenty medycyny tworzył Hipokrates, który jako pierwszy opisał związki między afektami a zdrowiem. Z kolei Galen odkrył związek między uczuciami a budową ciała i podatnością na określone choroby. Pierwsze eksperymentalne badania związku między uczuciami a procesami fizjologicznymi przeprowadził Sanctorius z Padwy, odkrywając wpływ strachu na perspirację. W kolejnych stuleciach coraz śmielej łączono uczucia z materią. Do klasyki literatury przedmiotu zalicza się prace Karola Darwina, który zinterpretował emocje z perspektywy ewolucjonizmu i upowszechnił ten termin, a ponadto zrównał życie uczuciowe ludzi oraz zwierząt.
Nie istnieją jednoznaczne i w pełni satysfakcjonujące przedstawicieli różnych obszarów nauki definicje emocji. Droga do ich konceptualizacji była zawiła, a lista wybitnych uczonych, którzy podejmowali problematykę afektów, uczuć i emocji – długa. Starożytni filozofowie doszukiwali się źródła uczuć w anima, czyli podstawowym pierwiastku życia podtrzymywanym przez pneumę. Jeszcze w XVIII w. na niektórych uniwersytetach europejskich profesorowie medycyny wykładali o anima i jej stanach, czyli afektach i uczuciach, w ramach pneumonologii. Fundamenty medycyny tworzył Hipokrates, który jako pierwszy opisał związki między afektami a zdrowiem. Z kolei Galen odkrył związek między uczuciami a budową ciała i podatnością na określone choroby. Pierwsze eksperymentalne badania związku między uczuciami a procesami fizjologicznymi przeprowadził Sanctorius z Padwy, odkrywając wpływ strachu na perspirację. W kolejnych stuleciach coraz śmielej łączono uczucia z materią. Do klasyki literatury przedmiotu zalicza się prace Karola Darwina, który zinterpretował emocje z perspektywy ewolucjonizmu i upowszechnił ten termin, a ponadto zrównał życie uczuciowe ludzi oraz zwierząt.
Anita Magowska