Nakład wyczerpany
Biofizyka a Medycyna. 10/2021
Z przedmowy
Obecny tom to „okrągła” dziesiątka. Tak jak poprzednie, powstał przede wszystkim dzięki autorom, którzy podjęli wysiłek przygotowania tekstów i zdecydowali o ich publikacji w poszczególnych monografiach wydawanych w ramach serii „Biofizyka a Medycyna”. Zatem jest to okazja, aby podziękować im wszystkim, a także recenzentom, Senackiej Komisji ds. Wydawnictw Uczelni oraz samemu Wydawnictwu Naukowemu Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Ta ostatnia instytucja to konkretni ludzie: kierownictwo, redaktorzy. Dziękuję im serdecznie za cierpliwość, zaangażowanie i profesjonalizm. Dziękuję też koleżankom i kolegom z Redakcji Naukowej.
Tom ten, wzorem lat ubiegłych, podzielony jest na trzy części. Pierwsza poświęcona jest kolagenowi i biopolimerom. Czytelnik znajdzie tu pracę dotyczącą poloksamerów, ich potencjału biomedycznego i praktycznego zastosowania. Dla osób zainteresowanych tematem, które chciałyby zgłębić tę problematykę, umieszczono adekwatny wykaz piśmiennictwa. Nieodmiennie tom zawiera prace dotyczące badań podstawowych. Tym razem są to wyniki badań kolagenu różnego typu poddanego działaniu bodźca termicznego przeprowadzonych metodą różnicowej kalorymetrii skaningowej. Wątek biopolimerów został podjęty przez autorów pracy poświęconej wykorzystaniu chitozanu z dodatkiem hydroksykwasów. Mające zbawienne właściwości żele na bazie chitozanu z dodatkiem hydroksykwasów mogą być wykorzystywane do wytwarzania materiałów opatrunkowych. Właściwości mechaniczne kolagenu manifestowane są poprzez właściwości mechaniczne skóry. Czytelnik w tej części znajdzie również rozdział omawiający możliwości badania właściwości biomechanicznych skóry i różnorodne aspekty ich zastosowań klinicznych. Wątek opatrunków kontynuowany jest w pracy dotyczącej stomatologicznych materiałów kompozytowych i problematyki utrzymania ich barwy. Jest to praca stanowiąca niejako pomost do kolejnej części tomu, dotyczącej pól elektromagnetycznych.
Część drugą otwiera praca, w której przedstawiono wyniki zastosowania medycznego urządzenia do magnetostymulacji wykorzystanego w stymulacji nasion. Może to być początek nowej przygody z polami magnetycznymi. W części tej znajdziemy też artykuł opisujący spektrum zastosowań fotopowielaczy w różnych dziedzinach medycyny. Część tę zamyka rozdział poświęcony efektom biologicznym fali uderzeniowej oraz terapii falą uderzeniową, w którym znalazły się m.in. rozważania dotyczące możliwych mechanizmów oddziaływania.
Najobszerniejsza część poświęcona jest biomechanice. Można tu wyróżnić grupę prac dotyczących posturografii i grupę prac na temat hemoreologii. Na treści tej części wyraźne piętno odciska zaraza naszych czasów – COVID-19. Czytelnik znajdzie tu aż trzy prace na ten temat. Jednych zainteresuje wpływ leków stosowanych w terapii COVID-19 na lepkość krwi, innych – zmiany parametrów hemoreologicznych krwi. Z nie do końca jasnym w COVID-19 wpływem hematokrytu na lepkość krwi, ciężkość choroby, jak wskazują autorzy, może korelować lepkość osocza i wzrost ESR (ang. erythrocyte sedimentation rate). Koronawirus wywołuje szereg specyficznych reakcji organizmu, w tym zaburzenia czynności układu równowagi człowieka, którego stan może być analizowany za pomocą posturografii. Uwagę przykuwa praca wskazująca na przydatność tej metody w ocenie zaburzeń układu równowagi będących następstwem COVID-19. Prezentuje ona protokół badania organizacji zmysłowej i kontroli motorycznej. Rosnące zainteresowanie posturografią manifestuje się m.in. w jej wykorzystaniu w zakresie oceny parametrów stanu odżywienia pacjenta. Ciekawa wydaje się ocena wpływu technik osteopatycznych czaszkowo‑krzyżowych na posturalność ciała i pracę układu autonomicznego.
Obecny tom to „okrągła” dziesiątka. Tak jak poprzednie, powstał przede wszystkim dzięki autorom, którzy podjęli wysiłek przygotowania tekstów i zdecydowali o ich publikacji w poszczególnych monografiach wydawanych w ramach serii „Biofizyka a Medycyna”. Zatem jest to okazja, aby podziękować im wszystkim, a także recenzentom, Senackiej Komisji ds. Wydawnictw Uczelni oraz samemu Wydawnictwu Naukowemu Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Ta ostatnia instytucja to konkretni ludzie: kierownictwo, redaktorzy. Dziękuję im serdecznie za cierpliwość, zaangażowanie i profesjonalizm. Dziękuję też koleżankom i kolegom z Redakcji Naukowej.
Tom ten, wzorem lat ubiegłych, podzielony jest na trzy części. Pierwsza poświęcona jest kolagenowi i biopolimerom. Czytelnik znajdzie tu pracę dotyczącą poloksamerów, ich potencjału biomedycznego i praktycznego zastosowania. Dla osób zainteresowanych tematem, które chciałyby zgłębić tę problematykę, umieszczono adekwatny wykaz piśmiennictwa. Nieodmiennie tom zawiera prace dotyczące badań podstawowych. Tym razem są to wyniki badań kolagenu różnego typu poddanego działaniu bodźca termicznego przeprowadzonych metodą różnicowej kalorymetrii skaningowej. Wątek biopolimerów został podjęty przez autorów pracy poświęconej wykorzystaniu chitozanu z dodatkiem hydroksykwasów. Mające zbawienne właściwości żele na bazie chitozanu z dodatkiem hydroksykwasów mogą być wykorzystywane do wytwarzania materiałów opatrunkowych. Właściwości mechaniczne kolagenu manifestowane są poprzez właściwości mechaniczne skóry. Czytelnik w tej części znajdzie również rozdział omawiający możliwości badania właściwości biomechanicznych skóry i różnorodne aspekty ich zastosowań klinicznych. Wątek opatrunków kontynuowany jest w pracy dotyczącej stomatologicznych materiałów kompozytowych i problematyki utrzymania ich barwy. Jest to praca stanowiąca niejako pomost do kolejnej części tomu, dotyczącej pól elektromagnetycznych.
Część drugą otwiera praca, w której przedstawiono wyniki zastosowania medycznego urządzenia do magnetostymulacji wykorzystanego w stymulacji nasion. Może to być początek nowej przygody z polami magnetycznymi. W części tej znajdziemy też artykuł opisujący spektrum zastosowań fotopowielaczy w różnych dziedzinach medycyny. Część tę zamyka rozdział poświęcony efektom biologicznym fali uderzeniowej oraz terapii falą uderzeniową, w którym znalazły się m.in. rozważania dotyczące możliwych mechanizmów oddziaływania.
Najobszerniejsza część poświęcona jest biomechanice. Można tu wyróżnić grupę prac dotyczących posturografii i grupę prac na temat hemoreologii. Na treści tej części wyraźne piętno odciska zaraza naszych czasów – COVID-19. Czytelnik znajdzie tu aż trzy prace na ten temat. Jednych zainteresuje wpływ leków stosowanych w terapii COVID-19 na lepkość krwi, innych – zmiany parametrów hemoreologicznych krwi. Z nie do końca jasnym w COVID-19 wpływem hematokrytu na lepkość krwi, ciężkość choroby, jak wskazują autorzy, może korelować lepkość osocza i wzrost ESR (ang. erythrocyte sedimentation rate). Koronawirus wywołuje szereg specyficznych reakcji organizmu, w tym zaburzenia czynności układu równowagi człowieka, którego stan może być analizowany za pomocą posturografii. Uwagę przykuwa praca wskazująca na przydatność tej metody w ocenie zaburzeń układu równowagi będących następstwem COVID-19. Prezentuje ona protokół badania organizacji zmysłowej i kontroli motorycznej. Rosnące zainteresowanie posturografią manifestuje się m.in. w jej wykorzystaniu w zakresie oceny parametrów stanu odżywienia pacjenta. Ciekawa wydaje się ocena wpływu technik osteopatycznych czaszkowo‑krzyżowych na posturalność ciała i pracę układu autonomicznego.