Bohater książki, dr Kazimierz Filip Wize, nie jest uczonym powszechnie dzisiaj znanym. Nawet w środowisku historyków, zajmujących się dziejami polskiej medycyny, incydentalnie można zetknąć się ze znajomością jego postaci i dorobku w zakresie opieki psychiatrycznej, w której miał przecież ciekawe osiągnięcia. (…) Paradoksalnie jednak, dorobek naukowy naszego bohatera jest do pewnego stopnia znany, a nawet cytowany w dziedzinach przyrodniczych. Jest to o tyle ciekawe, że badania w zakresie mikrobiologii czy entomologii były w karierze naukowej dr. K.F. Wizego raczej epizodem, efektem krótkotrwałych zainteresowań, chociaż nie pozbawionych naukowej wnikliwości. (…)
Dziedzin naukowych, którymi K.F. Wize interesował się szerzej było więcej. Obok więc mikrobiologii, bakteriologii i entomologii Wize zajmował się naukowo jeszcze historią filozofii, etyką, estetyką, logiką, filozofią medycyny, a także psychiatrią, która była jego specjalnością lekarską. Miał również szerokie zainteresowania literackie i kolekcjonerskie. Był autorem wierszy i artykułów publicystycznych. W związku z doskonałą znajomością języka niemieckiego oraz języka francuskiego tłumaczył na język polski poetów z kręgu kultury niemieckiej i francuskiej, a także zajmował się przekładem tekstów naukowych z zakresu psychiatrii, higieny psychicznej czy medycyny społecznej. Interesował się także malarstwem. Podczas studiów w Monachium, a później w Paryżu poznał i zaprzyjaźnił się z wieloma malarzami polskimi, w tym szczególnie blisko z Olgą Boznańską. Rezultatem jego zainteresowań tą dziedziną sztuki była kolekcja obrazów takich artystów, jak wspomniana O. Boznańska, Stanisław Wyspiański, Ferdynand Ruszczyc, Jacek Malczewski, Leon Wyczółkowski, Józef Czajkowski, Józef Pankiewicz czy Jerzy Hulewicz. (…)
Przypomnienie postaci oraz poglądów i osiągnięć dr. Kazimierza Filipa Wizego było więc głównym motywem napisania jego intelektualnej biografii. Podejmując się tego zadania autorzy uznali, że warto wydobyć z zapomnienia nie tylko osobę wielkopolskiego lekarza i ziemianina, ale również pokusić się o analizę i ocenę jego wielowątkowego dorobku naukowego i intelektualnego, tak w kontekście pierwszej połowy XX wieku, jak i z perspektywy współczesnej.
(Ze wstępu)