Społeczne konstruowanie genetyki. Reprezentacje biotechnologii w polskim czasopiśmiennictwie opiniotwórczym

Główna teza niniejszej pracy głosi, że, stanowiąc szczególny produkt społeczny, genetyka i jej obrazy dają się ująć jako rzeczywistość wytworzona kulturowo. Doniosłość zjawisk i procesów molekularnych oraz będących efektem działań genetyków wytworów biotechnologicznych w znacznej mierze zależy bowiem od tego, w jaki sposób ulegają one konceptualizacji i problematyzacji. Choć sami badacze postrzegają genetykę jako „obiektywną” i „opartą na faktach” naukę, to w tej pracy podkreślam, że będąc faktem naukowym, genetyka jest zarazem faktem społecznym w klasycznym rozumieniu Émila Durkheima (2012). To zaś oznacza, że należy ją analizować z uwzględnieniem współczynnika humanistycznego w sensie Floriana Znanieckiego (1988), ponieważ jest ona zawsze dana w czyimś doświadczeniu. Ten sam status mają oczywiście medialne reprezentacje genetyki. I choć te ostatnie mogą z czasem jawić się jako zewnętrzne i powszechne (przez co narzucają się jednostkom jako samo‑przez‑się zrozumiałe oczywistości), to, jak pokażę, w rzeczywistości wyłaniają się na drodze złożonych negocjacji społecznych. To zaś pozwala na nie spojrzeć jako na szczególne konstrukty społeczne. Tak postawiony cel i teza pozwalają usytuować niniejszą pracę w obrębie opisanej wcześniej krytycznej socjologii genetyki (Perry 2015). W kolejnych rozdziałach przedstawię argumentację i wyniki badań autorskich, potwierdzające trafność poczynionych wyżej założeń.