Niniejsza książka składa się z dwudziestu ośmiu prac naukowych z zakresu historii medycyny i nauk pokrewnych. Wewnętrzny ład nadaje jej pięć perspektyw poznawczych, a zarazem pięć składowych tożsamości medycyny. Symbolizują je: spojrzenie – stanowiące podstawę relacji między lekarzem a pacjentem oraz warunek konieczny obserwacji i eksperymentu, a więc i postępu nauk medycznych; woda – nośnik życia i zdrowia oraz narzędzie niektórych terapii; życie – bo jego podtrzymywanie określa misję i sens medycyny, zwłaszcza w odniesieniu do najbardziej bezbronnych istot ludzkich; walka – termin trafnie oddający charakter wszelkich działań na rzecz ograniczenia zakażeń i zminimalizowania bólu; wreszcie pamięć – czyli świadomość różnych tradycji medycznych połączona z troską o ich zachowanie dla następnych pokoleń. Wszystkie te perspektywy oddziaływają na siebie i są wobec siebie komplementarne.
Autorzy prac reprezentują Polskie Towarzystwo Historii Nauk Medycznych, od 2016 roku sukcesora Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji. Tym samym monografia nie tylko zaznajamia z aktualnymi kierunkami badań naukowych prowadzonych przez polskich historyków medycyny, farmacji i nauk pokrewnych, ale także dostarcza pewnej wiedzy o ich środowisku.
Książka jest adresowana do szerokiego grona czytelników, zarówno medyków, jak i humanistów. Powinna trafić do wszystkich, którzy interesują się historią kultury ciała, przebiegiem walki z epidemiami, wojennym obliczem medycyny, wpływem religii na zdrowie, życiem prywatnym i zawodowym słynnych lekarzy, muzealnictwem
medycznym i farmaceutycznym oraz innymi problemami historii medycyny.