Wyzwania współczesnej protetyki słuchu. Tom 2, Vol. 2
W drugim tomie monografii z serii Wyzwania współczesnej protetyki słuchu zawarte są prace, które obejmują szeroko rozumianą diagnostykę i rehabilitację słuchową z uwzględnieniem interdyscyplinarnego spojrzenia na zagadnienia nowoczesnej protetyki słuchu.
W kolejności dotyczą one wymagań przy doborze i dopasowywaniu aparatów słuchowych oraz rehabilitacji słuchowej dzieci w wieku 0–4, wpływających zasadniczo na rozwój ich mowy nawet przy głębokich ubytkach słuchu. Problem nadwrażliwości słuchowej jako wzmożonej bioaktywności części ośrodkowej układu słuchowego jest coraz częściej diagnozowany zarówno u osób dorosłych, jak również u dzieci. Wczesna diagnostyka i leczenie zaburzeń słuchu typu przewodzeniowego oraz nabytych we wczesnym dzieciństwie jednostronnych głuchot są niezwykle istotne dla kształtowania się procesu komunikatywnego. Wady w obrębie układu stomatognatycznego mogą mieć wpływ na występowanie niedosłuchów, dlatego bardzo ważne są metody leczenia ortopedyczno-ortodentyczne metody leczenia, wpływające na zmniejszenie stopnia niedosłuchu u dzieci i młodzieży, z wadami zgryzu typu nonsyndromic i syndromic. Obserwując korelację pomiędzy zaburzeniami zgryzu, a występującym niedosłuchem, należy podkreślić sens szerokiej opieki ortodontyczno-ortognatycznej i audiologiczo-laryngologicznej nad pacjentami z wadami narządu żucia.
W monografii przedstawiono również prace podkreślające rolę tympanometrii klasycznej i szerokopasmowej w ocenie ucha środkowego u osób poddanych regularnej ekspozycji na wysokie ciśnienie otoczenia oraz korzyści ze stosowania tympanometrii szerokopasmowej we współczesnej diagnostyce narządu słuchu. W ocenie i usprawnieniu procedury doboru i dopasowywania aparatów słuchowych bardzo dobrze sprawdzają się metody walidacji, o których bezwzględnie powinien pamiętać każdy protetyk słuchu. Rehabilitacja słuchowa seniorów korzystających z aparatów słuchowych i jednocześnie stosujących trening słuchowy, wpływa na zwiększenie ich wydolności słuchania. Odrębnym zagadnieniem jest komunikacja z pacjentem i wykorzystanie w tym kontekście Internetu. Coraz częściej do całościowej oceny narządu słuchu włącza się również badania układu równowagi, szczególnie w aspekcie bodźca zakłócającego. Odpowiednio wczesna i prawidłowa diagnoza oraz skuteczna rehabilitacja zaburzeń słuchu u dzieci z zespołem Downa i zespołem obojczykowo-czaszkowym (CCD) może mieć zasadniczy wpływ na rozwój komunikacji audytywno-werbalnej, procesu komunikatywnego oraz na rozwój intelektualny i społeczny. Wewnątrzuszne aparaty słuchowe ze względu na swoją specyfikę powinny być stosowane do wybranych rodzajów ubytku słuchu, w konsultacji z lekarzem audiologiem lub laryngologiem.
Prace zebrane w drugim tomie monografii pokazują potrzebę współpracy i wymiany doświadczeń specjalistów z różnych dziedzin nauki w celu kompleksowej opieki nad osobami niedosłyszącymi.
W kolejności dotyczą one wymagań przy doborze i dopasowywaniu aparatów słuchowych oraz rehabilitacji słuchowej dzieci w wieku 0–4, wpływających zasadniczo na rozwój ich mowy nawet przy głębokich ubytkach słuchu. Problem nadwrażliwości słuchowej jako wzmożonej bioaktywności części ośrodkowej układu słuchowego jest coraz częściej diagnozowany zarówno u osób dorosłych, jak również u dzieci. Wczesna diagnostyka i leczenie zaburzeń słuchu typu przewodzeniowego oraz nabytych we wczesnym dzieciństwie jednostronnych głuchot są niezwykle istotne dla kształtowania się procesu komunikatywnego. Wady w obrębie układu stomatognatycznego mogą mieć wpływ na występowanie niedosłuchów, dlatego bardzo ważne są metody leczenia ortopedyczno-ortodentyczne metody leczenia, wpływające na zmniejszenie stopnia niedosłuchu u dzieci i młodzieży, z wadami zgryzu typu nonsyndromic i syndromic. Obserwując korelację pomiędzy zaburzeniami zgryzu, a występującym niedosłuchem, należy podkreślić sens szerokiej opieki ortodontyczno-ortognatycznej i audiologiczo-laryngologicznej nad pacjentami z wadami narządu żucia.
W monografii przedstawiono również prace podkreślające rolę tympanometrii klasycznej i szerokopasmowej w ocenie ucha środkowego u osób poddanych regularnej ekspozycji na wysokie ciśnienie otoczenia oraz korzyści ze stosowania tympanometrii szerokopasmowej we współczesnej diagnostyce narządu słuchu. W ocenie i usprawnieniu procedury doboru i dopasowywania aparatów słuchowych bardzo dobrze sprawdzają się metody walidacji, o których bezwzględnie powinien pamiętać każdy protetyk słuchu. Rehabilitacja słuchowa seniorów korzystających z aparatów słuchowych i jednocześnie stosujących trening słuchowy, wpływa na zwiększenie ich wydolności słuchania. Odrębnym zagadnieniem jest komunikacja z pacjentem i wykorzystanie w tym kontekście Internetu. Coraz częściej do całościowej oceny narządu słuchu włącza się również badania układu równowagi, szczególnie w aspekcie bodźca zakłócającego. Odpowiednio wczesna i prawidłowa diagnoza oraz skuteczna rehabilitacja zaburzeń słuchu u dzieci z zespołem Downa i zespołem obojczykowo-czaszkowym (CCD) może mieć zasadniczy wpływ na rozwój komunikacji audytywno-werbalnej, procesu komunikatywnego oraz na rozwój intelektualny i społeczny. Wewnątrzuszne aparaty słuchowe ze względu na swoją specyfikę powinny być stosowane do wybranych rodzajów ubytku słuchu, w konsultacji z lekarzem audiologiem lub laryngologiem.
Prace zebrane w drugim tomie monografii pokazują potrzebę współpracy i wymiany doświadczeń specjalistów z różnych dziedzin nauki w celu kompleksowej opieki nad osobami niedosłyszącymi.
Dorota Hojan-Jezierska